Langt er liðið síðan, við leiddumst þennan dal.
Lágum lengi saman, við tveggja manna tal.
Því alltaf hef ég viljað, og vonast eftir því.
Að við yrðum aftur saman hér á ný.

Margbrotið er lífið, og óútreiknanlegt.
Merkilegt hvað ástin hefur margan mannin blekkt.
Því alltaf hef ég vitað, hvað í hjarta mínu býr.
Tregur er sá maður, sem tilfinningar flýr.

Langt upp´í skýjum, á landi eð´á sjó.
Í öðrum álfum í öðrum örmum, aldrei fann ég ró.
Nú stígur þú aftur, villtan dans með mér.
Á Þjóðhátíð ég vera vil með þér.

Farið hef ég víða, ferðast stað úr stað.
Fór í burt í flýti, ég engu réð um það.
Nú er ég komin aftur, og þú ert mér við hlið.
Fortíðin að baki, og lífið tekur við.
Því alltaf hef ég vitað, hvað í hjarta mínu býr.
Tregur er sá maður, sem tilfinningar flýr.

Langt upp´í skýjum, á landi eð´á sjó.
Í öðrum álfum í öðrum örmum, aldrei fann ég ró.
Nú stígur þú aftur, villtan dans með mér.
Á Þjóðhátíð ég vera vil með þér.

Langt upp´í skýjum, á landi eð´á sjó.
Í öðrum álfum í öðrum örmum, aldrei fann ég ró.
Nú stígur þú aftur, villtan dans með mér.
Á Þjóðhátíð ég vera vil með þér.
Á Þjóðhátíð ég vera vil með þér.