Ég vakn[Am]aði fyrir viku síðan
er vetrar[Dm]nóttin ríkti [Am]hljóð
og sá þar st[Am]anda Blakk minn brúna
í bleikri þ[Dm]orra mánans g[Am]lóð.
Svo reyst´ann [F]allt í einu h[C]öfuð
með opinn f[F]lipann og hneggjaði h[E]átt
og tók síðan s[Am]tökk með strok í augum
og stefndi h[Dm]eim í norður á[Am]tt.
Sú leið er e[Am]rfið gamli garpur.
Þú getur ei s[Dm]igrað þau reginfj[Am]öll
þó stælt sé þín bringa og fætur fimir
þín frægðar s[Dm]aga senn er[Am] öll.
Á grýttum m[F]el þar sem geisar st[C]ormur
með grimdar fr[F]ost og hríðark[E]óf
ég sé hvar þú [Am]liggur klárinn kaski
með klakaðar n[Dm]asir og sprunginn h[Am]óf
Þú skildir mig einan eftir Blakkur.
Nú enginn v[Dm]inur dvelst mér hj[Am]á
og enginn hlustar á mitt elliraus
um æskust[Dm]öðvarnar norðurf[Am]rá.
En í brjósti m[F]ínu býr eirðarl[C]eysi,
eykur og m[F]agnar sína gló[E]ð.
Mitt úlfgráa h[Am]öfuð hátt ég reisi
og held í n[Dm]orður í þína sl[Am]óð.