Meðan húmið siglir sund
sælufunda leitum.
Göngum saman létt í lund,
lífsins gleði neitum.

Þessi dalur, þetta bál,
þessar fögru nætur.
Veigar dans og vinarmál
verma hjartarætur.

Ástin vekur unga snót,
allt er fegurð vafið.
Bjarma slær á gras og grjót,
gleym­mér ei og hafið.

Amorskröftum nóttin nær,
nötra fjallastráin.
Enginn veit hvern endi fær
ævintýra þráin.

Vinur hvert sem ferðu frá
fjalladýrð og meyjum.
Meðan lifir þú munt þrá
þjóðhátíð í Eyjum.

Hærra öll nú hefjum róm
hér við loga bjarta.
Látum bergsins enduróm
ylja hverju hjarta.

Verum kát og frjáls og frí
felum dapurt sinni.
Eyjalögin enn á ný
efla náin kynni.

Sóló

Vinur hvert sem ferðu frá
fjalladýrð og meyjum.
Meðan lifir þú munt þrá
þjóðhátíð í Eyjum.

Hærra öll nú hefjum róm
hér við loga bjarta.
Látum bergsins enduróm
ylja hverju hjarta.

Verum kát og frjáls og frí
felum dapurt sinni.
Eyjalögin enn á ný
efla náin kynni.
Eyjalögin enn á ný
efla náin kynni.