Allt er á tjá og tundri get ekki fötin mín fundið
Ei hissa þó þig undri er svipur hjá sjónu
Framlágur heldur er kappinn
floginn um hvippinn og hvappinn
Ég verð að safna í sarpinn og sofa hjá Jónu

Ég bið um frið, æ gef mér grið
ég verð að hvílast stundarkorn
Ó, ekki meir, ég er eins og leir.
Ég spyr: Færðu aldrei nóg?
Nú er ég farinn (nú er ég farinn)
meinilla farinn og búinn að vera
Þverrandi þor, ekkert hægt að gera
nú er ég farinn.

Með hausgarminn undir hendi
ég henni tóninn minn sendi
Veit ekki hvar ég lendi Ég er loðinn um nárann
Nú finnst mér mál að linni verð ekki lengur hér inni
Ég vona bara að hún finni mig ekki í fjöru

Ég bið um frið, æ gef mér grið
ég verð að hvílast stundarkorn
Ó, ekki meir, ég er eins og leir.
Ég spyr: Færðu aldrei nóg?
Nú er ég farinn (nú er ég farinn)
meinilla farinn og búinn að vera
Þverrandi þor, ekkert hægt að gera
nú er ég farinn.